Mięsożercy!

I.                    Obiadowa refleksja!

Dzisiejszego popołudnia, w trakcie przygotowani posiłku, którego jednym z elementów był sos – którego głównym składnikiem były, nieukrywająca mięsne fragmenty martwego zwierzęcia, uderzyła we mnie pewna myśl. Przypomniały mi się, co poniektóre postulaty, obrońców praw zwierząt, zielonych i różnej maści wegetarianów. Jako że sam wychodzę z założenia, iż człowiek jest istotą wszystkożerną, co zakłada z marszu fakt, że nasza dieta powinna składać się zarówno z owoców i warzyw jaki z mięs wszelakich, oraz wyrobów odzwierzęcych – jakby to nie brzmiało. Dlatego ostrzegam, moja dywagacja jest w pełni subiektywna, nie zakładająca żadnej, najmniejsze próby odnalezienia kompromisu pomiędzy stronami konfliktu.

II.                  Dywagacja.

Człowiek, z której strony by się nie przyglądać, pod kątem jakiej religii by go nie rozpatrywać, ma ogromną przewagę nad pozostałymi zwierzętami, czyni je sobie podwładnymi. Jest najlepiej wyposażonym drapieżnikiem jaki stąpa po ziemi. Nie jest?!  Bo nie mamy ogromnych kłów, chwytliwych szponów, nie widzimy w ciemnościach etc.? Mamy broń o wiele straszniejszą i o wiele potężniejszą. Nasz rozum, wyobraźnie i abstrakcyjne myślenie – no, przynajmniej część z nas ma. Dlatego potrafimy z kawałka patyka zrobić śmiercionośną broń, a z dwóch kawałków kamienia wzniecić ogień. To dlatego, jesteśmy w stanie wznosić ogromne cywilizacje, tworzyć nowe technologie etc.  Ale gdzie tu mięso?!  U podstaw, od początku mięso uczestniczyło w naszej diecie i powinno tam zostać, oszukiwanie się produktami sojowymi jest nie śmiesznym żartem. Człowiek powinien jeść mięso, ale, i tu uwaga, powinien szanować stworzenie które umarło by on mógł żyć. Tak jak nasi przodkowie, powinniśmy w pełni wykorzystywać wszystko to co możemy uzyskać z tego stworzenia. Dlatego zgadzam się z obrońcami praw zwierząt, zwierzęta powinny być traktowane z należytym szacunkiem. Ich śmierć jest ceną za nasze życie. Jednak uwolnienie wszystkich zwierząt z klatek i przejście na dietę roślinną uważam za czym wielce głupi i niehumanitarny. Dlaczego? Wystarczy odpowiedzieć sobie na pytanie, co by się stało z tymi wszystkim zwierzętami które nie byłby już potrzebne w kategoriach hodowlanych, co grosza gdyby zakazane było ich uśpienie. Z tego względu, uważam, że człowiek powinien jeść mięso, ale powinien nauczyć się szacunku do zwierzęcia z którego mięso pochodzi. Pomimo wiary z cały humanizm i wyższość idei nad całym szarym brukiem dnia codziennego, świat jest tak zbudowany że silniejszy zjada słabszego. Nie rozsądnym wydaje mi się próba zmiany tego systemu. A tym którzy twierdza że jest inaczej, polecam próbę przekonania wygłodniałego tygrysa, że na soi można w miarę normalnie żyć.  

III.                Po Dywagacji.

Nie przedłużając, postuluje tylko o to by odrzucić od siebie szereg pełnych hipokryzji idei, dotyczących tego że nie powinniśmy jeść  żywych stworzeń, z np. tego względu że ból jaki czują przy śmierci pozostaje w ich ciałach, trując nas od środka po ich konsumpcji. Polecam w tym miejscu wszystkim tym którzy taka sądzą, zastanowienie się nad tym czy rośliny nie czuja bólu? Przecież przypalany liść zwija się i kurczy tak jakby niewyobrażalnie cierpiał.  Póki ktoś nie udowodni, że rośliny wolne są od czucia, póty postuluje aby wszyscy wyznawcy takich twierdzeń żywili się promieniami słonecznymi – zwłaszcza w tak pochmurny dzień jak dziś!

Pozdrawiam!

Paweł Piotr Pisarczyk.